به کوروش چه خواهیم گفت اگر سر برارد زخاک اگر باز پرسد زماچه شد این زرتشت پاک چه ملک ایران زمین کجایند مردان این سرزمین چرا حال ایران زمین ناخوش است چرا دشمنش این چنین سر کش است چرا ملک تاراج میشود جوانمرد محتاج میشود بگو کیست این ناپاک مرد که بر تخت من این چنین تکیه کرد.

عشق او من را مترسک کرده است                                    فارغ از عقل و ذکاوت کرده است

با دو ضربه گیج و مدهوشم کند                                         چون هدف در نقطه خاموشم کند

داد کردم یا رب این رسم کجاست                                      من نفس دارم ولی دارم فناست

عشق می گویدکه تو مترسکی                                         قصه ی خاموش یک عروسکی

پاهایم را به چوبی ساخته                                               چشم هایم را بر زبانم بافته

قصه ی من قصه ی پوشالی است                                    درد هایم همچو طبلی خالی است

قصه ی من قصه ی متر سک است                                  حق هر شوری برای من بس است

 خوب میدانم که دشت غم پراست                                   از مترسک های هم پندار من

هرگز نخواب کوروش

دارا جهان ندارد سارا زبان ندارد رستم دراین هیاهوگرز گران ندارد روز وداع خورشید زاینده رود خشکید زیرا دل سپاهان نقش جهان ندارد بر نام پارس دریا نامی دگر نهادند گویی که آرش ماتیرو کمان ندارد.

دریای مازنی ها به کام دیگران شد دارا کجای کاری؟دزدان سرزمینت بر بیستون نوشتنداینجا خدا ندارد؟؟؟؟؟هرگز نخواب کوروش بی نام تووطن نیز نام ونشان ندارد.